Kijken in de tijd
Een herfstdag, natuurlijk een herfstdag,
ik loop door Nijmegen,
door de Lange Hezelstraat,
ik weet wat er gaat gebeuren,
wat alleen maar gebeurt omdat ik het weet
maar ik stel het nog even uit.
Natuurlijk loop ik hier even met mijn vader,
minstens een paar seconden.
Ik zeg, ik wil graag zeggen:
“Wat voorbijgaat, is nog gaande, dus niet voorbij.”
Hij is het met me eens: veel blijft maar voorbijgaan zonder ooit voorbij te zijn.
Bijna niets eindigt ooit echt.
Thomas Verborght – 2022